حرفهایت طعم باران ، طعم شبدر داشتند

چشم هایت شرم شیرین کبوتر داشتند

می نشستی بر دل و با دل مصیبت داشتم

من که این بودم ، ببین باقی چه در سر داشتند !

میشکفتم گل به گل تا میشنفتم از لبت

نقشه ها هر جا تو بودی نقش قمصر داشتند

عشق در این عصر پر نفرت کلاه تازه ایست

تا که بگذارند برخی ، عده ای برداشتند ...

هرگز از امثال تو خالی نمی شد روزگار

نصف خودکارت اگر آن عده جوهر داشتند

مژگان عباسلو