چشم‌هایت را می بوسم

می دانم هیچ کس ، هیچ گاه

در هیچ لحظه ای از آفرینش

آنچه را که من

در گرگ و میش نگاه تو دیدم

نخواهد دید

چشم هایت را می بوسم

و زیر بارانی از واژه های تکراری

تازه می شوم

بعدها

کسی دفتر شعرم را پاره می کند

نام تو ،

همه جغرافیای رنج مرا طی می کند

و تو جاودانه می شوی

بیهوده در انتظار منشین

هرگز برای رفتنت

مرثیه نخواهم گفت ...

نیلوفر لاری پور