تو را بانو نامیده‌ام .

بسیارند از تو بلندتر ، بلندتر

            بسیارند از تو زلال‌تر ، زلال‌تر

اما بانو تویی

از خیابان که می‌گذری

نگاه کسی را به دنبال نمی‌کشانی

            کسی تاج بلورینت را نمی‌بیند

                        کسی بر فرش سرخ  زیر پایت نگاهی نمی‌افکند .

و زمانی که پدیدار می‌شوی

            تمامی رودخانه‌ها به نغمه در‌می‌آیند

در تن من ؛

زنگ‌ها  آسمان را می‌لرزانند

تنها تو و من

تنها تو و من ، عشق من ؛

                      به آن گوش می‌سپریم .

پابلو نرودا