چقدر گفتم

حال همه ی ما خوب است

             و باز تو حتی باورت نشد !

خُب

راستش را بخواهی

            آن روز باد می‌آمد

                        من هم دروغ گفته بودم به آسمان

یعنی گفته بودم خوبیم ، حالمان خوب است ،

                        - اما تو عاقل‌تر از آنی که باورت شود !

حالا دیدی تا تنفس گرم ستاره

            چند بوسه بدهکار دنیا بودیم  ؟!

با توام !

یک وقت نروی به پروانه ی نازنین

            از آوازهای پاییزی چیزی بگویی ،

به خدا من زنده‌ام هنوز

            من تا هفت مرگ وُ هفت کفن

                         از خواب این جهان ... نخواهم رفت !

مگر ما چقدر بدهکار این لحظه ایم ؟

گریه نکن عزیزم

بابای غمگین تو

تا بازآمدن آن پرستوی خسته

                        به خواب نخواهد رفت .

سید علی صالحی