نمی توانم با " کمی دوست داشتن " زندگی کنم

من " دوست داشتن زیاد " می خواهم

دوست داشتن تمام و کمال

یک جور غرق شدن

یک جور دیوانگی محض

مثل تسلیم تنی تشنه ، به خُنکای قطره های باران

مثل شنیدن هزار بارۀ یک آهنگ تکراری

مثل یک موج سواری داغ ، در آشوب دریایی طوفانی

مثل رفتن تا انتهای راهی که بازگشتی ندارد ...

من با " کمی دوست داشتن " زنده نمی مانم

با کمی دلخوشی ، با کمی لذت

من یک التهاب داغ نفس گیر می خواهم

یک آغوش گرم در سردترین فصل سال ...

چرا نمی فهمی

آنهایی که با " کمی دوست داشتن " زندگی کرده اند ، مرده اند

پریسا زابلی پور