من و عشق و مستی عشق به جز این هنر ندارم

به جز این هنر چه باشد که ز خود خبر ندارم

بود از سر وصالش دل و فتنه جمالش

من و کنجی و خیالش سر شور و شر ندارم

ز درِ تو کی کِشم پا مگر آنکه سر ببازم

ز تو کام تا نیابم ز تو دست بر ندارم

به میان اشک غرقم چو صدف به بحر لیکن

چو تو در برم نباشی تهی ام گهر ندارم

شجری ز باغ عشقم غم و ناله شاخ و برگم

چو تو در برم نباشی عبثم ثمر ندارم

ز تو چون جدا شوم من تو بگو کجا شوم من

به خدا که هیچ راهی به کسی دگر ندارم

نکنم حدیث از غیر ببرم ز شر و از خیر

چو مرا غم تو باشد غم خیر و شر ندارم

فیض کاشانی