همه

    لرزش دست و دلم

                           از آن بود

که عشق

         پناهی گردد،

پروازی نه

گریزگاهی گردد.

آی عشق آی عشق

چهره ی آبی ات پیدا نیست.

و خنکای مرهمی

                    بر شعله ی زخمی

نه شور شعله

بر سرمای درون.

آی عشق آی عشق

چهره ی سرخت پیدا نیست.

غبار تیره ی تسکینی

                        بر حضور وهن

و دنج رهائی

              بر گریز حضور،

سیاهی

           بر آرامش آبی

و سبزه ی برگچه

                   بر ارغوان

آی عشق آی عشق

رنگ آشنایت

پیدا نیست.

احمد شاملو