در جوی زمان ،

            در خواب تماشای تو می رویم .

سیمای روان ،

            با شبنم افشان تو می شویم .

پرهایم ؟ پرپر شده ام .

چشم نویدم ، به نگاهی تر شده ام .

این سو نه ، آن سویم .

و در آن سوی نگاه ،

            چیزی را می بینم ،

                        چیزی را می جویم .

سنگی میشكنم ،

رازی با نقش تو می گویم .

برگ افتاد ، نوشم باد : من زنده به اندوهم .

ابری رفت ،

            من كوهم : می پایم .

                        من بادم : می پویم   .
در دشت دگر ،

            گل افسوسی چو بروید ،

                        می آیم ، می بویم.

سهراب سپهری . شرق اندوه