به ساعت نگاه می كنم :
            حدود سه نصفه شب است
چشم می بندم تا مبادا چشمانت را از یاد برده باشم
            و طبق عادت كنار پنجره می روم

سوسوی چند چراغ مهربان
            و سایه های كشدار شبگردانه خمیده
                        و خاكستری گسترده بر حاشیه ها
                                    و صدای هیجان انگیز چند سگ
                                                و بانگ آسمانی چند خروس

از شوق به هوا می پرم چون كودكی ام
            و خوشحال كه هنوز
                        معمای سبز رودخانه از دور
                                    برایم حل نشده است

آری ! از شوق به هوا می پرم
            و خوب می دانم
                        سالهاست كه مرده ام

حسین پناهی