با توام ای دشت بی پایان ،
سوار ما چه شد
یکه تاز جاده های انتظار ما چه شد
آشنای «لافتی الا علی» اینک کجاست ؟
صاحب «لا سیف الا ذوالفقار» ما چه شد ؟
چارده قرن است چهل منزل عطش پیموده ایم
التیام زخم های بی شمار ما چه شد ؟
چشم یوسف انتظاران را کسی بینا نکرد
روشنای دیدۀ امیدوار ما چه شد ؟
ذوالجناحا ! عصر ما چون عصر عاشورا مباد
دشت را گشتی بزن ، بنگر سوار ما چه شد ؟
باز ای موعود ! بی تو جمعه ای دیگر گذشت
کُشت ما را بی قراری ! پس قرار ما چه شد ؟
می نشینم تا ظهور سرخ مردی سبزپوش
آن زمان دیگر نمی پرسم بهار ما چه شد ؟
مهدی جهاندار
