من از این که تو خوشبختی نه آرومم نه دلگیرم
یه جوری زخم خوردم که نه می مونم نه می میرم

تمام آرزوم این بود یه رویایی که شد دردم
یه بارم نوبت ما شد ببین چی آرزو کردم

یه عمره با خودم می گم خدا رو شکر خوشبخته
خدا رو شکر خوشبختی چقدر این گفتنش سخته

نه این که تو نمی دونی ولی این درد ، بی رحمه
یه چیزایی رو تو دنیا فقط یک مرد می فهمه

تمامِ روز می خندم ، تمامِ شب یکی دیگم
من از حالم به این مردم دروغای بدی می گم

روزبه بمانی