باید من بی حوصله را هم بپذیری

ای عشق ‌‌، نگو "نه" ... تو "بلا"ی همه گیری

پیچیده در اندامم ، سلول به سلول

فریاد پشیمانی زندانی پیری

آن لرزش یکریز در آن گوشه دریا

دستان غریقی ست ، نه امواج حقیری

خونریزی روحم نفسی بند نیامد

ای مرهم دلبند ! تو از تیرۀ تیری

بیرون زدم و گشتم و پرسیدم و گفتند  :

رازی ست که بهتر که ندانی و بمیری ...

پنهان مکن ای رود روانی ، جرَیان چیست ؟!

با یاد که آواره هر کوره کویری ؟

شور و شرت ای عشق، سر هر گذری هست

هم تعزیه خوانی تو و هم معرکه گیری

محمدمهدی سیار