تکیه بر جنگل پشت سر، روبروی دریا هستم
 آنچنانم که نمی دانم در کجای دنیا هستم

حال دریا آرام و آبی است ، حال جنگل سبز سبز است
 من که رنگم را باران شسته است ، در چه حالی آیا هستم ؟

کوچ مرغان را می بینم ، موج ماهی ها را نیز
 حیف انسانم و می دانم تا همیشه تنها هستم

وقت دل کندن از دیروز است یا که پیوستن بر امروز
من ولی در کار جان شستن ، از غبار فردا هستم

صفحه ای ماسه بر می دارم با مداد انگشتانم
 می نویسم : من آن دستی که رفت از دست شما هستم

مرغ و ماهی با هم می خندند ، من به چشمانم می گویم
 زندگی را میبینی ؛ بگذار این چنین باشم تا هستم

محمد علی بهمنی