روزگاری ساده لوحانه
            صحرا به صحرا و بهار به بهار
                         دانه دانه بنفشه های وحشی را
                                                             یک دسته می کردم

عشق را چگونه می شود نوشت
            در گذر این لحظات پرشتاب شبانه
                        که به غفلت آن سوال بی جواب گذشت

دیگر حتی فرصت دروغ هم برایم باقی نمانده است
و گر نه چشمانم را می بستم
                    و به آوازی گوش میدادم

من

حسین پناهی