صف بسته اند پیش تو دیوارها مدام

قد می کشند پشت سرت دارها مدام

جرم تو زندگی ست نفس می کشی زلال

سر می کشند دور و برت مارها مدام

تو میوه داری از همه سو سنگ می خوری

این است سرنوشت ثمردارها مدام

تو راست قامتی و تناور از این سبب

تحریک می شوند تبردارها مدام

آزاد می شوی دگر از بند ها ، اگر

راضی شوی به رسم دغل کارها مدام

آسوده می شوی تو از این فتنه های گنگ

عادت کنی اگر به لجن زارها مدام

اما  تو عاشقی ! تو عادت به منجلاب ؟!

اما  تو شاعری ! تو تو این عارها مدام ؟!

نه !  نه ! تو سبز و روشن و پربرگ و بر بمان

در حسرت نگاه تبردارها ، مدام  ...

  کاووس حسن لی