چون باد سحرگاهم در بی سر و سامانی

من خاکم و من گردم من اشکم و من دردم

                        تو مهری و تو نوری تو عشقی و تو جانی

خواهم که ترا در بر بنشانم و بنشینم

                        تا آتش جانم را بنشینی و بنشانی

ای شاهد افلاکی در مستی و در پاکی

                        من چشم ترا مانم تو اشک مرا مانی

در سینۀ سوزانم مستوری و مهجوری

                        در دیدۀ بیدارم پیدایی و پنهانی

من زمزمۀ عودم تو زمزمه پردازی

                        من سلسلۀ موجم تو سلسله جنبانی

از آتش سودایت دارم من و دارد دل

                        داغی که نمی بینی دردی که نمی دانی

دل با من و جان بی تو نسپاری و بسپارم

                        کام از تو و تاب از من نستانم و بستانی

ای چشم رهی سویت کو چشم رهی جویت ؟

                        روی از منِ سر گردان شاید که نگردانی

رهی معیری