به همین گونه شعر می نویسم
                     مدادم را در دستم می گیرم
                                           و می نویسم باران .

دیگر پروانه و باد خود می دانند
                                    پاییز است یا بهار

من تنها گاه گاهی
خورشیدی از گوشه ی چشمم
                         به جانب شان می فرستم

و اگر توفانی برخیزد
            و آب ها و برگ های سیاه را با خود ببرد ،
                                                            با من نیست

به همان گونه كه
            اكنون گل سرخی
                        بر یقه ی پیراهن تان روییده ست .

محمد شمس لنگرودی