یارت شوم ، یارت شوم ، هرچند آزارم کنی

نازت کشم ، نازت کشم ، گر در جهان خوارم کنی

بر من پسندی گر ستم ، دل را نسازم غرق غم

باشد شفابخش دلم ، کز عشق بیمارم کنی

گر رانی ام از کوی خود ، وز باز خوانی سوی خود

با قهر و قهرت خوشدلم ، هر عشوه در کارم کنی

من طایر پر بسته ام در کنج غم بنشسته ام

من کی قفس بشکسته ام تا خود گرفتارم کنی

من عاشقی دلداده ام ، بهر بلا آماده ام

یار من دلداده شو تا با بلا یارم کنی

ما را چو کردی امتحان ، ناچار گردی مهربان

رحم ، آخر ای آرام جان بر این دل زارم کنی

گر حال دشنامم دهی ، روز دگر جانم دهی

کامم دهی کامم دهی ، الطاف بسیارم کنی

شمع شب افروزم شوی ، غمخوار و دلسوزم شوی

هر روز و شب آفرین بر طبع سرشارم کنی.

ابراهیم صهبا