جار شادمانه ی گنجشکان را
                         روشن تر می شنوم ،
                                    چرا که تو اینجایی !

شکوه خورشید و
            ‌کف کوبی برگ ها ،
                 پنبه های ولنگار ابر ،
                              لَن ترانی ِ جوباره ی فروتن

این همه را خوش تر از همیشه می بینم ،
                                    چرا که تو اینجایی !

تو آن اشارت روشنی
                        که آدم را
                           به برچیدن سیب
                                    سرترین شاخه دعوت کرد !

بهشت را به نیم نگاه تو فروختم

تا با تو
بر گستره ی خاموش خاک
                        بهشتی نو بیافرینم

یغما گلرویی