آسمان آبی تر ، آب آبی تر
            من در ایوانم ، رعنا سر حوض
                                    رخت می شوید رعنا

برگ ها می ریزد
 مادرم صبحی می گفت :‌
                        موسم دلگیری است
 
من به او گفتم :
            زندگانی سیبی است ،
                                    گاز باید زد با پوست

 زن همسایه
در پنجره اش تور می بافد
                              می خواند

 من ودا می خوانم
             گاهی نیز طرح می ریزم
                              سنگی ، مرغی ، ابری

آفتابی یکدست
             سارها آمده اند
                        تازه لادن ها پیدا شده اند

من اناری را می کنم دانه
به دل می گویم :
            خوب بود این مردم
                        دانه های دلشان پیدا بود

می پرد در چشمم آب انار
                         اشک می ریزم
                                    مادرم می خندد
                                                       رعنا هم

سهراب سپهری . حجم سبز