خدمت شروع شد ، تاریک و تـو بـه تـو

بی عکس نامزدش ، بی عکس « آرزو »

شب های پادگان ، سنگین و سرد بود

آخـر خدا چرا ؟  آخـر خدا چگو ...

... نِه ، نَه نمی شود ، فریاد زد : برقص

در خنده ی فـروغ ، در اشک شاملو

توی کلاهِ خود ، لاتین نوشته بود

" Your hair is black , Your eyes are blue "

خاتون تو رو خدا ، سر به سرم نذار

این جا هـــوا پسه ، اینجـــا نگـو نگـو

یک نامــــه آمد و شد یک تــــراژدی

این تیتر نامه بود : « شد آرزو عرو...

... س » و ستاره ها چشمک نمی زدند

انگار آسمــــان حالش گرفته بود

تصمیم را گرفت ، بعد از نماز صبح

با اشک در نگـــاه ، با بغض در گلو

بالای بــــــرج رفت و ماشه را چکاند

با خون خود نوشت: « نامرد آرزو ... »

حامد عسکری