دیریست که از دشنه و دشنام به دورم
من ماهی خو کرده به این تنگ بلورم

از دوستی دشمن و از دشمنی دوست
گهوارۀ لذت شده چون ذلت گورم

پروردۀ نازم ؛ چه نیازم به پری ها ؟
حالا که خود ماه در افتاده به تورم

پیشانی ات ای دوست جهان تاب تر از پیش
آیینۀ مصداقم و وابسته ی نورم

نه غوره ، نه انگور ! شرابم بکن ای عشق !
یا بی نمکم این همه ، یا آن همه شورم

ای آینه ! هم صحبت من باش که دیریست
بی سنگ صبور است دل تنگ صبورم


 علیرضا بدیع