تمام مردم اگر چشمشان به ظاهر توست

                        نگاه من به دل پاک و جان طاهر توست

فقط نه من به هوای تو اشک می ریزم

                        که هر چه رود در این سرزمین مسافر توست

همان بس است که با سجده دانه برچیند

                        کسی که چشم تو را دیده است و کافر توست

به وصف هیچ کسی جز تو دم نخواهم زد

                        خوشا کسی که اگر شاعر است ، شاعر توست

که گفته است که من شمع محفل غزلم ؟!

                        به آب و آتش اگر می زنم به خاطر توست

فاضل نظری