ای که برداشتی از شانه ی موری باری

                        بهتر آن بود که دست از سرِ من برداری

ظاهر آراسته ام در هوس وصل ، ولی

                        من پریشان تر از آنم که تو می پنداری

هر چه می خواهمت از یاد برم ممکن نیست

                        من تو را دوست نمی دارم اگر بگذاری

موجم و جرأتِ پیش آمدنم نیست ، مگر

                        به دل سنگ تو از من نرسد آزاری

بی سبب نیست که پنهان شده ای پشت غبار

                        تو هم ای آیینه از دیدنِ من بیزاری ؟!

فاضل نظری