سنگ اندیشه به افلاک مزن ، دیوانه
                        چون که انسانی و از تیره سرطاسانی

زهره گوید که شعور همه آفاقی تو
                        مور داند که تو بر حافظه اش حیرانی

در ره عشق دهی هم سر و هم سامان را
                        چون به معشوق رسی بی سر و بی سامانی

راز در دیده نهان داری و باز از پی راز
                        کشتی دیده به توفان و خطر می رانی

مست از هندسه روشن خویشی ، مستی
                        پشت در آیینه در آیینه سرگردانی

بس کن ، ای دل ، که در این بزم خرابات شعور
                        هرکس از شعر تو دارد به بغل دیوانی

لب به اسرار فروبند و میندیش به راز
                        ور نـه از قـافـله مـور و مـلخ درمـانـی

حسین پناهی . افلاطون کنار بخاری