درد من و تمام تبر خورده‌ها یکی‌ست ؛
                        باور نمی‌کنیم که مُردیم مدتی‌ست

آنها در انتظار دوباره پرنده‌ای
                        من فکر بازگشت کسی که نبود و نیست

از هرکجا نرفته به من بازگشته‌ای
                        ای بومرنگ خسته‌ی من ! یک نفس بایست !

یک عمر می‌دویم و به جایی نمی‌رسیم
                        یک عمر می‌دویم ؟ دویدن برای چیست ؟!

در پیله خوش‌تریم که در چشم روزگار
                        کفتار و کرم و کفتر و پروانه هم یکی‌ست

بیچاره قلب من که در این جنگل شلوغ
                        خرگوش مرده زاده شد و لاک‌پشت زیست

مژگان عباسلو