باید که تو باشی و تو باشی و تو باشی

                        تا در دل تاریک شبم نور بپاشی

باید که تو باشی و بمانی به کنارم

                        چشمان تو مانند گل و ترمه و کاشی

باید که تو باشی که من آرام بگیرم

                        اینجا چه غریبم تو اگر یار نباشی

 باید که تو باشی و تمام غزلم را

                        تا قاب بگیری بگذاری لب کاشی

باید که تو ابر باشی و باری به سر من

                        من باشم و یک مرد غریب و دل ناشی

باید که تو باشی تو ای عشق همیشه

                        در خانه ی تنگ دل من بلکه تو جا شی

تا مرغ دلم بر لب بام تو نشیند

                        باید که تو باشی و تو باشی و تو باشی

آذر زمانی