یک سینه حرف هست ، ولی نقطه‌چین بس است

                        خاتون دل و دماغ ندارم ... همین بس است

یک روز زخم خوردم یک عمر سوختم
                        کو شوکران ؟ که زندگی اینچنین بس است

عشق آمده‌ست عقل برو جای دیگری
                        یک پادشاه حاکم یک سرزمین بس است

مورم ، سیاوشانه به آتش نکش مرا
                        یک ذره آفتاب و کمی ذره‌بین بس است

ظرف بلور ! روی لبت خنده‌ای بپاش
                        نذری ندیده را دو خط دارچین بس است

ما را به تازیانه نوازش نکن عزیز
                        که سوز زخم کهنه‌ی افسار و زین بس است

از این به بعد عزیز شما باش و شانه‌هات
                        ما را برای گریه سر آستین بس است

حامد عسکری