همه رفتن ، کسی دور و برم نیست
                        چنین بی کس شدن در باورم نیست

همه رفتن ، کسی با ما نموندش
                        کسی حرف دل ما رو نخوندش
همه رفتن ، ولی این دل ما رو
                        همون که فکر نمی کردیم ، سوزوندش

خیال کردم که این گوشه کنارا
                        یـکی داره هـوای کـار مـا رو
یکی هم این میون دلسوز ما هست
                        نــــداره آرزو ، آزار مــــا رو

که کار ما از این هم باشه بدتر
                        یکی داریم در این دنیای محشر
یکی داریم که از بنده نوازی
                        زند هر چند گاهی تقه بر در

که حاشا تقه ای بر در نخورده
                        که آیا زنده ایم یا جون سپرده
که حاشا صحبتی ، حرفی ، کلامی
                        که جزو رفته ها ییم ما نمرده

عجب بالا و پایین داره دنیا
                        عجب این روزگار دلسرده از ما
یه روز دور و برم صد تا رفیق بود
                         منو امروز ببین تنهای تنها

مسعود فردمنش