نیمه شبان تنها
             در دل این صحرا
                        گمشدۀ خود را می جویم

رفت و نوای غم ز طنین ترانۀ من نشنود
                        رفت و كلامی هم دل من دگر از غم او نسرود

شد سپری عمری خبر از مَه رفتۀ من نرسید
                        بین به پیامی هم گره از دل خستۀ من نگشود

نیمه شبان تنها
            در دل این صحرا
                        گمشدۀ خود را می جویم

من كه هم آوازم
            با سخن سازم
                        راز جداییها می گویم

من كی ام آهی مانده به لبها
             آتش عشقی در دل شبها
                                     راه گریزم می بندد

خسته و تنها
                ماه و ثریا
                        بر شب تارم می خندد

رفت و نوای غم ز طنین ترانۀ من نشنود
                        رفت و كلامی هم دل من دگر از غم او نسرود

در خلوت شبها تنها منم
            حیران به راهی نا پیدا منم
                        افتاده ای از پا در راه او
                                    دلداده ای مست و رسوا منم
                                                بی پروا منم بی پروا منم

تورج نگهبان