از راهی که رفتی برنگرد که دیگه دیره

آخه دلم یه جای دیگه گیر کرده اسیره

نیا پیشم ولم کن برو حوصلتو ندارم

از ناز و ادات خسته شدم حالتو ندارم

یکی پیدا شده صدمرتبه از تو قشنگ تر

یکی پیدا شده هزار دفعه از تو یه رنگ تر

یکی پیدا شده که قدر عشقمو میدونه

از توی چشام حرف توی دلمو می خونه

مث تو نیست که هرکاری کنم ایراد بگیره

هرچی بهش بگم حالیش نشه هیچی نگیره

اگه یه لحظه پیشش نباشم دلش می گیره

منو دوسم داره عاشقمه واسم می میره

مث تو نیست که از عاشق شدن هیچی ندونه

همه حرفای عاشقونه رو بازی بدونه

مث تو نیست که راست و چپ بره بگیره بهونه

بهونه های جورواجور بگیره از زمونه

یکی پیدا شده صدمرتبه از تو قشنگ تر

یکی پیدا شده هزار دفعه از تو یه رنگ تر

یکی پیدا شده که قدر عشقمو میدونه

از توی چشام حرف توی دلمو می خونه

 دانلود آهنگ با صدای امین حبیبی

اونکه یه وقتی تنها کسم بود
تنها پناه دل بی کسم بود

تنهام گذاشت و رفت از کنارم
از درد دوریش من بی قرارم

خیال میکردم پیشم می مونه
ترانۀ عشق واسم میخونه

خیال میکردم یه هم زبونه
نمی دونستم نامهربونه

با اینکه رفته اما هنوزم
از داغ عشقش دارم میسوزم

فکر و خیالش همش باهامه
هرجا که میرم جلو چشامه

دلم میخواد تا دووم بیارم
رو درد دوریش مرهم بذارم

اما نمیشه راهی ندارم
نمی تونم من طاقت بیارم

امین حبیبی

از دار دنیا منمُ  یه ستاره

اونم که میخواد بره تنهام بذاره

هرچی که میگم نرو ، فایده نداره

میخواد دلم رو به زانو در بیاره

 برای هر چیز یه بهونه میاره

تا میگم آخه ، میگه آخه نداره

میگم بیا تا یکی باشیم دوباره

آهسته آروم میگه نه با اشاره

پیشش میشینم تا بتونه دوباره

گذشته هارو باز به خاطر بیاره

یادش بیاد این دل عاشق بیچاره

تو دنیا چیزی نداره جز ستاره

پا میشه میره منو تنها میذاره

با رفتنش رو دل من پا میذاره

از ابر چشمام بارون غم میباره

طفلی دل من که شده پاره پاره

من بی ستاره همه عمرم تباهه

 روزای عمرم همه رنگ سیاهه

دونه به دونه نفسهام بی ستاره

حتی یه ذره بوی زندگی نداره

بی اون نمیخوام دیگه زنده بمونم

جز اون نمیخوام واسه هیچکس بخونم

میرم یه گوشه تک و تنها بمیرم

شاید بتونم کمی آروم بگیرم

توی کوچه های خلوت راهیِ عشق تو بودم

راهی ترانه هایی که برای تو سرودم

زیر لب می خوندم آروم تک تک ترانه هاتو

به امیدی که دوباره میشنوم بازم صداتو

ولی هرچی انتظار کشیدم نیومدی

هرچقدر تو کوچه ها قدم زدم نیومدی

همه ی ترانه هام توی گریه گم شدن

زیر پام خیس شد از اشکام تو بازم نیومدی

به خودم می گفتم هرجا که باشی میای سراغم

آخه گفته بودی جز تو هیچ کسی رو دوست ندارم

باورم نمی شد از من بِبُری واسه همیشه

آخه گفته بودی عشقت توی جونم کرده ریشه

گفتم آخه مگه میشه تو به یاد من نباشی

مگه می شه که بخوای تو بری و از من جدا شی؟

ولی هرچی انتظار کشیدم نیومدی

هرچقدر تو کوچه ها قدم زدم نیومدی

همه ی ترانه هام توی گریه گم شدن

زیر پام خیس شد از اشکام تو بازم نیومدی

ای چراغ هر بهانه از تو روشن از تو روشن
ای که حرفای قشنگت منو آشتی داده با من

من و گنجشک های خونه دیدنت عادتمونه
به هوای دیدن تو پر می گیریم از تو لونه

باز میایم که مثل هر روز برامون دونه بپاشی
من و گنجشکا می میریم تو اگه خونه نباشی

همیشه اسم تو بوده اول و آخر حرفام
بس که اسم تو رو خوندم بوی تو داره نفس هام

عطر حرفای قشنگت عطر یک صحرا شقایق
تو همون شرمی که از اون سرخِ گونه های عاشق

شعر من رنگ چشاته رنگ پاک بی ریایی
بهترین رنگی که دیدم رنگ زرد کهربایی

من و گنجشک های خونه دیدنت عادتمونه
به هوای دیدن تو پر می گیریم از تو لونه

اردلان سرفراز

هرگز نخواستم که تو رو با کسی قسمت بکنم

یا از تو حتی با خودم یه لحظه صحبت بکنم

هرگز نخواستم که به داشتن تو عادت بکنم

بگم فقط مال منی به تو جسارت بکنم

انقدر ظریفی که با یک نگاه هرزه میشکنی

اما تو خلوت خودم تنها فقط مال منی

ترسم اینه که رو تنت جای نگاهم بمونه

یا روی شیشۀ چشات غبار آهم بمونه

تو پاک و ساده مثل خواب حتی با بوسه میشکنی

شکل همه آرزوهام تجسم خواب منی

حتی با اینکه هیچکس مثل من عاشق تو نیست

پیش تو آینۀ چشام حقیره ، لایق تو نیست

اردلان سرفراز