سر خود را مزن اینگونه به سنگ
                        دل دیوانۀ تنها ، دل تنگ

منشین در پس این بهت گران
                        مدران جامه جان را مدران

مکن ای خسته در این بغض درنگ
                        دل دیوانۀ تنها ، دل تنگ

پیش این سنگدلان ،  قدر دل و سنگ یکی است
                        قیل و قال زغن و بانگ شباهنگ یکی است

دیدی آن را که تو خواندی به جهان یار ترین
                        چه دل آزار ترین شد چه دل آزار ترین ؟

نه همین سردی و بیگانگی از حد گذراند
                        نه همین در غمت اینگونه نشاند

با تو چون دشمن دارد سر جنگ
                        دل دیوانۀ تنها ، دل تنگ

ناله از درد مکن
آتشی را که در آن زیسته ای
                                سرد مکن

با غمش باز بمان
سرخ رو باش از این عشق
                         و سر افراز بمان

راه عشق است
که همواره شود از خون رنگ
                        دل دیوانۀ تنها ، دل تنگ