پاییز

كه همیشه

 لاى برگ هاى زرد و نارنجی نیست

گاهى قهوه ای ست كه سر مى رود ،

 غذایى ست كه ته مى گیرد

و لبخندى ست كه بى بهانه بر لبانت مى نشیند

ساده بگویمت !

 دلتنگ كه باشى پاییز نزدیک است

روزبه معین

سلام

علاقه‌ی خوبم

علاقه جان من ، خوبی ؟

می‌دانم

تو خسته‌ای

و من حالم خوب نیست

تو دوری و من دلتنگ

تو حال آمدن داری و وقتش را ، نه !

می‌دانم علاقه

آخر هرچه باشد از جنس همیم

جنسی جوری به شدت ناجور !

ما عین همیم علاقه

و بی‌خود نیست این همه دوستدار داری

این همه دوستت دارند و تو این همه خوبی

خسته‌ایم !

بیا دوباره عاشق شویم

دوباره من

 دوستت داشته باشم

تو ناز کنی

من عصبی شم ،

تو قهر کنی

من نازت را بکشم و

تو نازنین من باشی

بیا دوباره عاشق شویم !

دوباره من دنبالت بگردم و

هرجا کنارت سبز شوم ...

 و بگویم :

هووی سلام

چه اتفاق خوبی

باز هم رو دیدم

بستنی دوست داری بخوریم ؟

بعد تو بگویی :

خودتی ! هوا زمستان است

 و جز تو باقی سردشان شده است

 و بعد ته دلت شاد باشی ، بخندی

قشنگ خوبم ، خسته‌ایم !

کم می‌خندیم

حالمان خوب نیست

باید دوباره عاشق شویم

افشین صالحی

 مرد باشی

تنها باشی

دلتنگ باشی ...

آواره ی کوچه و خیابان باشی

وقتی به اولین زنی که شبیه اوست میرسی ؛

نزدیک میشوی ...

سیگارت را روشن میکنی

بعد پشت دستت را خوووب داغ میکنی

داااغ ...

این داستان هیچ دنباله ای ندارد !

نیکی فیروزکوهی

رنجیده‌ام ...

دستم را

در دست لحظه ات بگذار

            که آغوش این شهر افق ندارد

که خواهش بزرگیست

              دلتنگ نبودن در کوچ

و آرزوی زیبائیست ، بازگشت ...

نیکی‌ فیروزکوهی

وقتی دلتنگ باشی

تمام آرامش یک ساحل را هم به تو بدهند

باز هم دل تـــو بارانی ست

خیس تر از دریا

         خراب تر از امواج ...

آدم چقدر زود پیر می شود ؛

وقتی احساسش ، اضافه تر از درک آدم هاست

+ کسی تنهایی یک مرد شاعر را نمی فهمد

سر خود را مزن اینگونه به سنگ
                        دل دیوانۀ تنها ، دل تنگ

منشین در پس این بهت گران
                        مدران جامه جان را مدران

مکن ای خسته در این بغض درنگ
                        دل دیوانۀ تنها ، دل تنگ

پیش این سنگدلان ،  قدر دل و سنگ یکی است
                        قیل و قال زغن و بانگ شباهنگ یکی است

دیدی آن را که تو خواندی به جهان یار ترین
                        چه دل آزار ترین شد چه دل آزار ترین ؟

نه همین سردی و بیگانگی از حد گذراند
                        نه همین در غمت اینگونه نشاند

با تو چون دشمن دارد سر جنگ
                        دل دیوانۀ تنها ، دل تنگ

ناله از درد مکن
آتشی را که در آن زیسته ای
                                سرد مکن

با غمش باز بمان
سرخ رو باش از این عشق
                         و سر افراز بمان

راه عشق است
که همواره شود از خون رنگ
                        دل دیوانۀ تنها ، دل تنگ