در فغان آرید نای هفت بند عشق را
تا بخوانیم شعر زیبا و بلند عشق را

زرد کوه درد سنگین است روی شانه ام
بر کدامین دوش بگذارم سهند عشق را

مجمر جان مرا از داغ ها لبریز کن
تا به رقصی گرم وادارم سپند عشق را

می پسندد قامتم را در لباس زخم ها
می پسندم خاطر زیبا پسند عشق را

غنچۀ طبعم هوای لب گشایی کرده است
بر لبم مهمان کن امشب نوشخند عشق را

هفت بند جان من دارد هوای سوختن
در فغان آرید نای هفت بند عشق را


سعید بیابانکی . ردپایی بر برف