میان تـــو و تنهایی

            تنهایی را انتخاب می کنم

و بدون آنکه

بفهمی ، تماشایت می کنم

گلدان می شوم روی طاقچه

              شب و روز در من نور بریزی

یا تنها پنجره ی اتاق می شوم

هر صبح موهایم را از صورتم کنار بزنی

شب می شوم در من فکر کنی

            به رویاهای دور ، به رویاهای نزدیک

یا تنگ پر از شراب

که لب هایت را روی لب هایم بگذاری

من را بنوشی

این روزها مدام

            تنهایی را انتخاب می کنم

و بدون آنکه بفهمی

            دست هایت را می گیرم . ..

فرناز خان احمدی