من می دونم که تو خوبی

            اما می دونم که خیلی خوب نیستی

می دونم که دوست دارم

                        اما مطمئنم که خیلی دوست ندارم

می دونم که خیلی قشنگی

                        اما باور دارم که خوشکل تر از تو زیاد هست

می دونم که عاشقتم

            ولی اگه یکی پیدا بشه

                         می تونم دوباره عاشق بشم

اما تو نمی دونی که من گاهی ...

                        بیشتر وقت ها ... همیشه ...

                                                دلم واست تنگ می شه

شل سیلور استاین

دامن کشان همی شد در شرب زرکشیده

صد ماه رو ز رشکش جیب قصب دریده

از تاب آتش می ، بر گِرد عارضش خوی

چون قطره های شبنم بر برگ گل چکیده

لفظی فصیح شیرین ، قدی بلند چابک

رویی لطیف زیبا ، چشمی خوش کشیده

یاقوت جان فزایش از آب لطف زاده

شمشاد خوش خرامش در ناز پروریده

آن لعل دلکشش بین وان خنده دل آشوب

وان رفتن خوشش بین وان گام آرمیده

آن آهوی سیه چشم از دام ما برون شد

یاران چه چاره سازم با این دل رمیده

زنهار تا توانی اهل نظر میازار

دنیا وفا ندارد ای نور هر دو دیده

تا کی کشم عتیبت از چشم دلفریبت

روزی کرشمه ای کن ای یار برگزیده

گر خاطر شریفت رنجیده شد ز حافظ

بازآ که توبه کردیم از گفته و شنیده

بس شکر بازگویم در بندگی خواجه

گر اوفتد به دستم آن میوه رسیده

حافظ

بعد از سلام عرض شود خدمت شما

ما نیز آدمیم بلا نسبت شما

بانوی من زیاد مزاحم نمی شوم

یک عمر داده است دلم زحمت شما

باور کنید باز همین چند لحظه پیش

با عشق باز بود سر صحبت شما

اما ! هنوز هم که هنوز است به دلم

سر می زند زنی به قد و قامت شما

انگار سالهاست که کوچیده ای و ما

بر دوش می کشیم غم غربت شما

ما درد خویش را به خدا هم نگفته ایم

تا نشکنیم پیش کسی حرمت شما

من بیش از این مزاحم وقتت نمی شوم

بانو خدا زیاد کند عزت شما

جلیل صفربیگی

دست شسته ام از تو

 
بین من و تو... 

                
              هر آنچه بود ، تیمور بود

                              
                                      یک پایش می لنگید ...

نسیم جعفری

 ناتوان گذشته ام ز کوچه ها
 نیمه جان رسیده ام به نیمه راه
 چون کلاغ خسته ای در این غروب
 می برم به آشیان خود پناه !

در گریز ازین زمان بی گذشت
در فغان ازین ملال بی زوال
رانده از بهشت عشق و آرزو
مانده ام همه غم و همه خیال

سر نهاده چون اسیر خسته جان
در کمند روزگار بدسرشت
رو نهفته چون ستارگان کور
در غبار کهکشان سرنوشت

می روم ز دیده ها نهان شوم
می روم که گریه در نهان کنم
یا مرا جدایی تو می کشد
یا ترا دوباره مهربان کنم

این زمان نشسته بی تو با خدا
آنکه با تو بود با خدا نبود
می کند هوای گریه های تلخ
آن که خنده از لبش جدا نبود

بی تو من کجا روم ؟ کجا روم ؟
 هستی من از تو مانده یادگار
من به پای خود به دامت آمدم
 من مگر ز دست خود کنم فرار !

 تا لبم دگر نفس نمی رسد
ناله ام به گوش کس نمی رسد
 می رسی به کام دل که بشنوی
ناله ای ازین قفس نمی رسد!

فریدون مشیری

آلبومی قدیمی ام ،

            در زیرزمین خانه ای کلنگی

                        که واحدهایش را پیش فروش کرده اند

در انتظار دستی جامانده

در اعماق که شاید آجرها نمی گذارند

                                    خاطره ای فروریخته را ورق بزند

نجاتم بده

در من هنوز لبخندی هست

            که می تواند چیزی یادت بیاورد ...

 لیلا کردبچه

چیزی مثل الكل در هواست

حال آدمی مثل من را خراب می‌كند ، خراب


وقتی دل لبریز غم غربت است

عشق تو جایی

               و تو جایی دیگر

آدمی مثل من را غمگین می‌كند ، غمگین


چیزی مثل الكل در هواست

آدمی مثل من را مست می‌كند ، مست


اورهان ولی