باران که می‌بارد ،

تمام کوچه‌های شهر ،

                        پر از فریاد من است

که می‌گویم :

من تنها نیستم ،

               تنها ، منتظرم !

                                    تنها . . .

کیکاووس یاکیده

هر نسیمی که نصیب از گل و باران ببرد

می تواند خبر از مصر به کنعان ببرد

آه از عشق که یک مرتبه تصمیم گرفت :

یوسف از چاه درآورده به زندان ببرد

وای بر تلخی فرجام رعیت پسری

که بخواهد دلی از دختر یک خان ببرد

ماهرویی دل من برده و ترسم این است

سرمه بر چشم کشد ، زیره به کرمان ببرد

دودلم اینکه بیاید من معمولی را

سر و سامان بدهد یا سر و سامان ببرد

مرد آنگاه که از درد به خود میپیچد

ناگزیر است لبی تا لب قلیان ببرد

شعر کوتاه ولی حرف به اندازه ی کوه

باید این قائله را "آه" به پایان ببرد

شب به شب قوچی ازین دهکده کم خواهد شد

ماده گرگی دل اگر از سگ چوپان ببرد !

حامد عسکری

به من نگو وقتی که رفتم صبور باش ؛
                        به کسی که شنا نمی‌داند
                                    نمی‌گویند در غرق‌شدن عجله نکن !

بی صدا برو و در را پشت سرت ببند

تا من صدای آن پرنده را نشنوم
            که نمی‌داند یک نفر با رفتنش
                        می‌تواند یک شهر را از سکنه خالی کند .

تا تو به ایستگاه برسی
            این خانه در سکوت غرق شده‌است .

مژگان عباسلو

پس از آن غروب رفتن اولین طلوع من باش
                من رسیدم رو به آخر تو بیا شروع من باش

شبو از قصه جدا کن چکه کن رو باور من
                خط بکش رو جای پای گریه های آخر من

اسمتو ببخش به لبهام بی تو خالیه نفسهام
                قد بکش تو باور من زیر سایه بون دستام

خواب سبز رازقی باش عاشق همیشگی باش
                خسته ام از تلخی شب تو طلوع زندگی باش

من پر از حرف سکوتم خالی ام رو به سقوطم
                بی تو و آبی عشقت تشنه ام کویر لوتم

نمیخوام آشفته باشم آرزوی خفته باشم
                تو نـذار آخـر قصه حرفـمو نگفته باشم

ترانه مکرم

گردش فصلها را بهم زدی

وقتی رفتی بهار بود

                   بعد پاییز شد

یک ماه که برنگشتی زمستان شد

حالا هم که ؛

 در تب نبودنت می سوزم

                      به گمانم تابستان شده

سارای

از دورها ،

       دورها می آیی

و فقط یک چیز ؛

            یک چیز کوچک ،

                        در زندگی من جابجا می شود

این که دیگر

            " بدون  تـــو "

                   در هیچ کجا نیستم !

 آنتوان دوسنت اگزوپری

در كمال بی خیالی و شكوه

               خیره می شوم به چشمهای تو

حس و حال مبهم خوشی ست

حس و حال قایقی ست كاغذی

                                  كه بی گدار

                                            میزند به آب

محمدمهدی سیار