بنشین ﺑﺮﺍﻳﺖ ﺣﺮﻑ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﺭ ﺩﻟﻢ ﻏﻮﻏﺎﺳﺖ
ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺷﺎﻋﺮ ﺣﺮﻑ ﺩﺍﺭﺩ ﺁﺧﺮ ﺩﻧﻴﺎﺳﺖ

ﺷﺎﻋﺮ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﻌﺮ ﻳﻌﻨﻰ ﻻﻝ ! ﻳﻌﻨﻰ ﮔﻨﮓ
ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻯ ﮔﻨﮓ ﺍﻣﺎ ﺣﺮﻑ ﺩﻝ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ

ﺑﺎ ﺷﻌﺮ ﺣﻖ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻤﺘﺮﻯ ﺩﺍﺭﻯ
ﺁﺩﻡ ﮐﻪ ﺷﺎﻋﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ ﻳﺎ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ

ﻫﺮﮐﺲ ﮐﻪ ﺷﻌﺮﻯ ﮔﻔﺖ ﺑﻰ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺍﺳﺖ
ﻫﺮ ﺩﺧﺘﺮﻯ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺪﺍﻥ ﻟﻴﻼﺳﺖ

ﻫﺮ ﺷﺎﻋﺮﻯ ﻣﻬﺪﻯ ﺳﺖ ﻳﺎ ﻣﻬﺪﻯ ﺳﺖ ﻳﺎ ﻣﻬﺪﻯ ﺳﺖ
ﻫﺮ ﺩﺧﺘﺮﻯ ﺗﻴﻨﺎﺳﺖ ﻳﺎ ﺳﺎﺭﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﺭﻯ ﺭﺍﺳﺖ

ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻫﺎ ﺩﻭﺭ ﺳﺮﺵ ﻳﮑﺮﻳﺰ ﻣﻰ ﭼﺮﺧﻨﺪ
ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺧﻞ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﻣﻦ ﺷﻴﺪﺍﺳﺖ

ﺩﺭ ﻭﺳﻌﺘﺶ ﻫﺮ ﺳﻴﻨﻪ ﺩﺍﻍ ﮐﻮﭼﮑﻰ ﺩﺍﺭﺩ
ﺩﺭﻳﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺎﻫﻰ ﻗﺮﻣﺰ ﭼﻪ ﺑﻰ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ

ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﺎﻋﺮ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻴﺴﺖ
ﺑﻰ ﺷﻌﺮ، ﺩﻧﻴﺎ ﺁﺭﻣﺎﻧﺸﻬﺮ ﻓﻼﻃﻮﻥ ﻫﺎﺳﺖ

ﻣﻦ ﺑﻰ ﺗﻮ ﭼﻮﻥ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺑﻰ ﺷﺎﻋﺮ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻢ
ﻣﻦ ﺑﻰ ﺗﻮ ﻭﺍﻭﻳﻼﺳﺖ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻰ ﺗﻮ ﻭﺍﻭﻳﻼﺳﺖ

ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻭﺁﻩ ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﻰ ﻫﺎ
ﺑﻴﺨﻮﺩ ﻧﻤﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﻓﺮﺩﺍ ﺁﺧﺮ ﺩﻧﻴﺎﺳﺖ

ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻭ ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﻓﺮﻗﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ
ﮐﻪ ﺁﺧﺮ ﭘﺎﻳﻴﺰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﻓﺮﺩﺍﺳﺖ

ﻳﻠﺪﺍﻯ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻭﻝ ﺩﻯ ﻧﻴﺴﺖ
ﻫﺮﮐﺲ ﺷﺒﻰ ﺑﻰ ﻳﺎﺭ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ﺷﺒﺶ ﻳﻠﺪﺍﺳﺖ


ﻣﻬﺪﯼ ﻓﺮﺟﯽ

من آویخته از طناب ،
                        تو شلیک کردی

تو شلیک کردی به طناب

برگشتم به زندگی
            به شلیکِ دست‌های تو

اشتباه کرده بودند
دارند دوباره  نشانه می‌روند
                                    قلبم را

حالا درست نشانه گرفتی
                        بزن به قلب هدف

زندگی همین‌ است
که شلیک می‌شود از دست‌های تو


شهاب مقربین        

سبزه ها در بهار می رقصند ،

                   من در کنار تو به آرامش می رسم

و آنجا که 

    هیچ کس به یاد ما نیست

                        تو را عاشقانه می بوسم

تا با گرمی نفسهایم ،

 به لبانت جان دهم

و با گرمی نفسهایت ، 

                         جانی دوباره گیرم .

دوستت دارم ،

با همه هستی خود ،

                   ای همه هستی من

و هزاران بار خواهم گفت :

                        دوستت دارم را ...

نیما یوشیج

من نفهمیدم

             چرا می نویسم ؟؟؟

از خودم می گویم ، یا از دنیا

برای خودم می نویسم ، یا برای دیگران

اینقدر فهمیدم که

پای کسی یا چیزی در میان است

از من و دنیا بیشتر

            از من و دیگران بزرگتر

بیژن جلالی

سر بگذار بر درد بازوان من ،

                        دست نگاهم را بگیر ،

مرا دچار حادثه‌ای کن که

                         با عشق نسبت دارد ،

                                    من عجیب از روزگار رنجیده ام  !

نیکی فیروزکوهی

تو رو آرزو نکردم ته تنهایی جاده

آخه حتی آرزوتم واسه من خیلی زیاده

تو رو آرزو نکردم این یعنی نهایت درد

خیلی چیزا هست تو دنیا که نمی شه آرزو کرد

تو رو تا یادمه از دور از همین پنجره دیدم

بس که فاصله گرفتی به پرستشت رسیدم

من گذشتم از تبی که تو رو تو خونم ببینم

راضی ام به این که گاهی تو رو می تونم ببینم

نه امیدی به سفر نیست از همین فاصله برگرد

خیلی از فاصله ها رو با سفر نمی شه پر کرد

عمری پای تو نشستم که منو حالا ببینی

تو مثل کوهی که باید منو از بالا ببینی

 روزبه بمانی

قاصدک ها

 شانه خالی کرده اند

دوستت دارم ها 

            توی دلم حیران مانده اند

شاید هم ،

راه خانه ات از حافظه باد پاک شده !

هرچه هست

کوهها هنوز مثل کوه ایستاده اند

                        زمین هم همچنان گرد است

آب هم از آب تکان نخورده

            فقط انگار کسی عشق را

                           از تمام قصه ها پاک کرده !



گیلدا ایازی