هیچکس به اندازه ی من

                        خدا را دوست ندارد ...

هیچکس به اندازه ی تو

                        مرا دوست ندارد !

و هیچکس به اندازه ی خدا

                        تو را دوست ندارد ...

میبینی ؟!

میبینی در چه چرخه ای

                         عاشقت شده ام ؟!

عباس معروفی 

دستت تو دست من ، هم‌پای هم رفتن
            با هم خطر کردن ... کی فکرشو می‌کرد ؟

نزدیک و هم‌پرسه ، شبی که بی‌ترسه
            من ، تو ، خدا ، هر سه ... کی فکرشو می‌کرد ؟


کی فکرشو می‌کرد ، عاقبت کارو
            بعد از یه عمر حسرت ، این همه دیدارو ؟
                        کی فکرشو می‌کرد ، آخره این راهو
                                                پلنگ ناباور تو بستره ماهو ؟

من عاشقت بودم ، تمام این سالا
                        از اولین دیدار تا به همین حالا

من عاشقت بودم ، از متن پروانه
                        از اولین فصل نگاه دزدانه

حالا تو این‌جایی ، نزدیک و هم‌بوسه
                        باخبر از این که دل بی‌تو می‌پوسه ...

حالا تو بعد از اون دوران اشک و درد
                        کنار من هستی ، کی فکرشو می‌کرد ؟

کی فکرشو می‌کرد ، عاقبت کارو
            بعد از یه عمر حسرت ، این همه دیدارو ؟
                        کی فکرشو می‌کرد ، آخره این راهو
                                                پلنگ ناباور تو بستره ماهو ؟

یغما گلرویی

اگر فردی را یافتید که

             لبخند بر لبتان می نشاند

مکرر جویای حالتان می شود و

            بهترینها را برایتان می خواهد

                                                رهایش نکنید

به خود نزدیک نگاهش دارید

                         و از دستش ندهید

چنین افرادی

 سخت پیدا می شوند

                        پس قدرشان را بدانید !

مارک تواین

ناراحتم ... از چشم و ابرویت ، از ارتباط باد با مویت

                        از سینه ریزت از النگویت ، ناراحتم ! از من چه میخواهند !؟

ناراحتم ... یاران ، سران بودند ؛ امید ما ناباوران بودند

                        این دوستان ، سرلشگران بودند !! در چادر دشمن چه میخواهند !؟

ناراحتم از خوب های بد ؛ از تو ، از این یاران یک در صد

                        بی آنکه ربطی بین‌تان باشد ! ناراحتم از این همه بی ربط

من در خیابانی پر از خنده ، هی اشک می ریزم به آینده

                        ناراحتم آقای راننده ، ناراحتم ... لطفا صدای ضبط ...

پروانه بودم شمع را دیدم ، در شعله قلع و قمع را دیدم

                        تنهایی در جمع را دیدم ، دیگر بس است این عشق آزاری

در خاک مطلوبت چه چیزی کاشت ؟ این دل که جز حسرت به دل نگذاشت

                        تو دوستش داری و خواهی داشت ، اما خودت را دوست تر داری !

ناراحتم از ناتوان بودن ، سخت است مال دیگران بودن

                        دنبال چیزی لای نان بودن ، اینگونه من شاعر نخواهم شد ...

عشق آنچه در ذهنت کشیدی نیست ، روحم شبیه آنچه دیدی نیست

                        زحمت نکش لطفا ! امیدی نیست ، من دیگر آن یاسر نخواهم شد ...

ناراحت از محدوده ی قرمز ، می گریم از رود ارس تا دز

                        این اشک ها ... این اشک ها هرگز ، از مردی ما کم نخواهد کرد

من در خیابانی پر از خنده ، هی اشک می ریزم به آینده

                        ناراحتم آقای راننده اما صدا را کم نخواهد کرد ...

                                                            اما صدا را کم نخواهد کرد ...




 یاسر قنبرلو

گفتی از ماه آسمان دلت بگو

گفتم برای اینکه

             از ماه تمام دلم بگویم

                        بگذار دمی و درنگی ببینمت

پرده توری را کناری زد و من دیدمش

همان ماه من بود

              که می خندید

خندیدم و قلم برداشتم

 و به یادگار بر روی ستون سنگی نوشتم

موسم اندوه که می رسد

                        ماه را نگاه کنید  …

مجتبی معظمی

از دست های تو

کارهای خارق العاده ای بر می آید

همانجا که هستی ، بمان

اجازه‌ بده شعرها از من برایت بنویسند

اجازه بده برایت بخوانم

تا چه اندازه‌ از بدو دوست داشتنت

            پیراهن فصل ها ، زیباتر شده است. 

کنار لبانت ، کناره می‌گیرم

            و تمام حرف‌های دلم را از دهانت می‌شنوم

در فاصله‌ی پیشانی تو

            تا سایه‌ات ، جنگل سبزیست

                        که پرنده‌های من ، آنجا آرام می‌گیرند .

 سید محمد مرکبیان

تو را بانو نامیده‌ام .

بسیارند از تو بلندتر ، بلندتر

            بسیارند از تو زلال‌تر ، زلال‌تر

اما بانو تویی

از خیابان که می‌گذری

نگاه کسی را به دنبال نمی‌کشانی

            کسی تاج بلورینت را نمی‌بیند

                        کسی بر فرش سرخ  زیر پایت نگاهی نمی‌افکند .

و زمانی که پدیدار می‌شوی

            تمامی رودخانه‌ها به نغمه در‌می‌آیند

در تن من ؛

زنگ‌ها  آسمان را می‌لرزانند

تنها تو و من

تنها تو و من ، عشق من ؛

                      به آن گوش می‌سپریم .

پابلو نرودا