صبح

حادثه ی چشمان تـــوست

و لبخندی که

با نور اتفاق می افتد

و در من شعری می شود

به وسعت دوستت دارم های ناگهانی  ...

آبان ؛ اسم کوچکم بود        

و پاییز ؛ مادری که نافم را از چنارهای زرد برید

هر بار که

برگی از شاخه افتاد

گنجشکها دورتر شدند

و من باورم شد که اتفاق

از کوچ پرستویی تنها ، سیاه تر است

کمی بلند پروازی شاید ...

خش خش ؛ صدای من است

و تـــو ؛ عابری شاد  ...

که جانم را تا استخوان نوازش می دهی .

حمید جدیدی

اول آبی بود این دل ، آخر اما زرد شد

آفتابی بود ، ابری شد ، سیاه و سرد شد

آفتابی بود ، ابری شد ، ولی باران نداشت

رعد و برقی زد ولی رگبار برگ زرد شد

صاف بود و ساده و شفاف ، عین آینه

آه ، این آیینه کی غرق غبار و گرد شد ؟

هرچه با مقصود خود نزدیکتر می شد ، نشد

هرچه از هر چیز و هر ناچیز دوری کرد ، شد

هرچه روزی آرمان پنداشت ، حرمان شد همه

هرچه می پنداشت درمان است ، عین درد شد

درد اگر مرد است با دل راست رویارو شود

پس چرا از پشت سر خنجر زد و نامرد شد ؟

سر به زیر و ساکت و بی دست و پا می رفت دل

یک نظر روی تـــو را دید و حواسش پرت شد

بر زمین افتاد چون اشکی ز چشم آسمان

ناگهان این اتفاق افتاد : "زوجی فرد شد"

بعد هم تبعید و زندان ابد شد در کویر

عین مجنون از پی لیلی بیابانگرد شد

کودک دل شیطنت کرده است یک دم در ازل

تا ابد از دامن پر مهر مادر طرد شد

قیصر امین پور

مگر یک بغض چه میخواهد ؟!

یک دل گرفته ...

یک خاطره ی شعله ور

و یک خط شعر !

اگر همه ی این ها هم

در غروب جمعه اتفاق بیفتد ؛

                  دیگر من هیچ نمیگویم !

محسن دعاوی

اینجای رابطه

اتفاقی تلخ در حال افتادن است

که شاید به کشف جاذبه کمک نکند

            اما می‌تواند به ندیدنت ختم شود

من چندین شب است

            از تخت‌خوابم می‌شنوم ...

                         کسی دارد توی دل ات جا باز می‌کند

نیما معماریان

اگر شد ، اتفاقی باش

             که با عشق نسبت دارد

بگذار اغوا کردن ،

ترس از عشق ، خلق فاصله          

                         کار شیطان باشد

اگر شد ،

مرد لحظه ها باش

دلی اگر هست ،

            برای سپردن ،

                        برای عاشق شدن است

و بهشت ...

بهشت تنها

 در آغوش ماست

             که گل می کند .

نیکی فیروزکوهی

ﻋﺸﻖ

ﺑﯿﻦ ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ

ﻫﻤﺎﻥ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﯼ ﺍﺗﻔﺎﻕ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﮐﻪ  ...

ﻫﯿﭻ ﮐﺪﺍﻡ ﺍﺯ ﻣﺎ

      ﺍﺯ ﮔﻨﺎﻩ ﻟﺐ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ

                           ﻧﺘﺮﺳﯿﺪﯾﻢ

علیرضا اسفندیاری