روز پاییزی میلاد تو در یادم هست

                        روز خاکستری سرد سفر یادت نیست

ناله ی ناخوش از شاخه جدا ماندن من
                        در شب آخر پرواز خطر یادت نیست

تلخی فاصله ها نیز به یادت ماندست
                        نیزه بر باد نشسته ست و سپر یادت نیست

یادم هست ...
            یادت نیست  ...

خواب روزانه اگر درخور تعبیر نبود
                        پس چرا گشت شبانه در به در یادت نیست

من به خط و خبری از تو قناعت کردم
                        قاصدک کاش نگویی که خبر یادت نیست

یادم هست ...
            یادت نیست  ...

عطش خشک تو بر ریگ بیابان ماسید
                        کوزه ای دادمت ای تشنه مگر یادت نیست

تو که خود سوزی هر شب­پره را میفهمی
                        باورم نیست که مرگ بال و پر یادت نیست

تو به دلریختگان چشم نداری بی دل
                        آنچنان غرق غروبی که سحر یادت نیست

یادم هست ...

             یادت نیست ...

شهیار قنبری

بوی گندم مال من ، هر چی که دارم مال تو
یه وجب خاک مال من ، هر چی می‌کارم مال تو

اهل طاعونی این قبیلۀ مشرقی‌ام
تویی این مسافر شیشه‌ای شهر فرنگ

پوستم از جنس شبه ، پوست تو از مخمل سرخ
رختم از تاوله ، تنپوش تو از پوست پلنگ

بوی گندم مال من ، هر چی که دارم مال تو
یه وجب خاک مال من ، هر چی می‌کارم مال تو

تو به فکر جنگل آهن و آسمون خراش
من به فکر یه اتاق اندازۀ تو واسه خواب

تن من خاک منه ساقۀ گندم تن تو
تن ما تشنه ترین تشنۀ یک قطره آب

بوی گندم مال من ، هر چی که دارم مال تو
یه وجب خاک مال من ، هرچی می‌کارم مال تو

شهر تو شهر فرنگ ، آدماش ترمه قبا
شهر من شهر دعا ، همه گنبداش طلا

تن تو مثل تبر ، تن من ریشۀ سخت
طپش عکس یه قلب ، مونده اما رو درخت

بوی گندم مال من ، هر چی که دارم مال تو
یه وجب خاک مال من ، هرچی می‌کارم مال تو

نباید مرثیه گو باشم واسه خاک تنم
تو آخه مسافری ، خون رگ اینجا منم

تن من دوست نداره ، زخمی دست تو بشه
حالا با هر کی که هست ، هرچی که نیست داد میزنم

بوی گندم مال من ، هر چی که دارم مال من
یه وجب خاک مال من ، هر چی می‌کارم مال من

شهیار قنبری