من
اتفاق عجیبی
            وسط زندگی ات بودم

و تو
    معمولی
            می مانی از فردا

حرف های معمولی
            عشق های معمولی
                                    زنان معمولی
...

معمولا
     اتفاق ها
         هر روز نمی افتند  !

مهدیه لطیفی

عاشق که می شوی

            لالایی خواندن هم یاد بگیر

شب های باقیمانده ی عمرت

                          به این سادگی ها

                                    صبح نخواهند شد

مهدیه لطیفی

بند ِ دل ِ من

به لبخندهای تو بند است

برای دوست داشتنت اما

                        لبخندهایت را نه

                                    دلت را لازم دارم !

از شعبده باز هم کاری ساخته نیست

گیرم طناب بکشد از دل من تا دل تو

                           گیرم با دستهایی به پهلو باز

که معلوم نیست

برای حفظ تعادل است یا برای بغل کردن تو ،

                                 تمام طناب را راه بروم و نیفتم

یا گیرم این لبخند لعنتی ات

سوژه ی معروف ترین نقاش قرن بعد شود

با این ها

چیزی از قد تنهایی های من

                        آب نمی رود عزیزم

و هنوز شب ها

            روی شعرها غلت می زنم  !

مهدیه لطیفی

اینکه هستی ...

            اینکه نکند هستی ات نباشم ...

معجزه ی چشم های تو

                        معجون آرامش و ترس است

مهدیه لطیفی

نگران تنهایی ام نیستم

نگران آن فکر ناخوانده ای ام که

             صبح ها نام تو را یدک کِشان

                        پیش از من بیدار می شود

                                    و بر تخت سرگردان است

مهدیه لطیفی

تنهایی

            ذره ذره 

                        خودی نشان می‌دهد


 وقتی تو آن قدر کم پیدایی که

سنگینی روزگارم را

            مورچه‌ها به کول می‌کشند

                                    و من تماشایشان می‌کنم



مهدیه لطیفی

تو نه سر می سپاری  ، نه دل
  نه دستی حتی
               به قدر عمر کوتاه یک پیاده روی به من

و چیزی به من از خودت تا نسپاری
               سپری نمی شود عمر این بی قراری

لا به لای این پرسه باید
درست همان ستاره ای را به نام تو کرد
                     که زمین از هر طرف که بچرخد
                                                   از دست نروی

مهدیه لطیفی