من این حال غریب را
به تمام احوال جهان ترجیح می دهم

همین که تو ایستاده باشی پشت به باد

و من هر ثانیه ، با هر وزش
            با وسوسه ی پریدن یا نپریدن
                                    توی آغوشت بجنگم

وقتی تمام مردان شهر
بی وسوسه و بی هیچ حال خوبی
                        آغوششان را نخ نما کرده اند

و تو اما با غرور کمرنگی بر بالای بلندت و
            لبخندی بی تفاوت اما آگاه ، بر لب هات
                        خودت را به کوچه ی علی چپ زده ای

چقدر دیوانه ات شدن
                  ساده تر می شود

مهدیه لطیفی

کافیست کارد شوم
                        پنیر شوی

تا این آرامش بی معنی
            به فاجعه ی عشق بدل شود

 

مهدیه لطیفی

دیوانه نمی گوید دوستت دارم

دیوانه می رود

تمام دوست داشتن را

به هر جان کندنی ، جمع می کند از هر دری

می زند زیر بغل ؛

می ریزد پای کسی که

         قرار نیست بفهمد دوستش دارد ...

مهدیه لطیفی

باور کن هیچ کجای دنیا

            بوسه برای اتفاق افتادن نیست

همان طور که

            تو برای رفتن نبودی

به خدا راست می گویم

وقتی دست هایت مال من نیست

خط عمر کف دستم روز به روز کوتاه تر می شود

مهدیه لطیفی

بلند که می شوی

                 از روی خیالِ تنم

                                    دلم می گیرد

دلم که می گیرد

            بلند می شوم

                        روی دستِ تو

و پیش از آنکه

 دوباره بر خیالِ تنم بخوابی

                        تمام این شهر را

                                    در همین چند متر خانه

                                                             جا می گذارم

بیرونِ این خانه

این سنگ هایی که

        به پایم می گیرند و

             رفتن را درد آور تر می کند

                                    همان هایی اند

                                    که سرت به آن ها خواهد خورد .

مهدیه لطیفی

تو آینه را می زنی می‌شکنی

                        من دلگیر می‌شوم ...

تو در همین خرده آینه ها
                         تکرار می‌شوی !

من می‌خندم

            می‌گویم :

"تو همیشه ناشیانه ماهرانه ترین کارها را انجام می‌دهی ! "

می‌خندی ....

من عاشق خندیدنت می‌شوم

من اشتباه نمی‌کنم
            که آینه را دست تو می‌سپارم

                                    یا دل به تو می‌بندم ....

مهدیه لطیفی

این بار که

از زیر داربست

            انگور و ماه

                        برمی گردی ،

                                    دستمالی بیاور

هیچ می دانستی

            مهربانی ام دارد خاک می خورد؟

یا هیچ می دانستی

                 دوستت که دارم

                                    زیباتری ؟

مهدیه لطیفی