اما ...

برای من

هرشب بی تو

            یـــلـــداســـت ...

منی که

زیر حافظ  چشمانت

            یادت را دانه دانه می‌کنم .

سید محمد مرکبیان

بنشین ﺑﺮﺍﻳﺖ ﺣﺮﻑ ﺩﺍﺭﻡ ﺩﺭ ﺩﻟﻢ ﻏﻮﻏﺎﺳﺖ
ﻭﻗﺘﻰ ﮐﻪ ﺷﺎﻋﺮ ﺣﺮﻑ ﺩﺍﺭﺩ ﺁﺧﺮ ﺩﻧﻴﺎﺳﺖ

ﺷﺎﻋﺮ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﻌﺮ ﻳﻌﻨﻰ ﻻﻝ ! ﻳﻌﻨﻰ ﮔﻨﮓ
ﺩﺭ ﭼﺸﻢ ﻫﺎﻯ ﮔﻨﮓ ﺍﻣﺎ ﺣﺮﻑ ﺩﻝ ﭘﻴﺪﺍﺳﺖ

ﺑﺎ ﺷﻌﺮ ﺣﻖ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﮐﻤﺘﺮﻯ ﺩﺍﺭﻯ
ﺁﺩﻡ ﮐﻪ ﺷﺎﻋﺮ ﻣﻰ ﺷﻮﺩ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ ﻳﺎ ﺗﻨﻬﺎﺳﺖ

ﻫﺮﮐﺲ ﮐﻪ ﺷﻌﺮﻯ ﮔﻔﺖ ﺑﻰ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻣﺠﻨﻮﻥ ﺍﺳﺖ
ﻫﺮ ﺩﺧﺘﺮﻯ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﻰ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺪﺍﻥ ﻟﻴﻼﺳﺖ

ﻫﺮ ﺷﺎﻋﺮﻯ ﻣﻬﺪﻯ ﺳﺖ ﻳﺎ ﻣﻬﺪﻯ ﺳﺖ ﻳﺎ ﻣﻬﺪﻯ ﺳﺖ
ﻫﺮ ﺩﺧﺘﺮﻯ ﺗﻴﻨﺎﺳﺖ ﻳﺎ ﺳﺎﺭﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﺭﻯ ﺭﺍﺳﺖ

ﭘﺮﻭﺍﻧﻪ ﻫﺎ ﺩﻭﺭ ﺳﺮﺵ ﻳﮑﺮﻳﺰ ﻣﻰ ﭼﺮﺧﻨﺪ
ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﺧﻞ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺩﻳﺪ ﻣﻦ ﺷﻴﺪﺍﺳﺖ

ﺩﺭ ﻭﺳﻌﺘﺶ ﻫﺮ ﺳﻴﻨﻪ ﺩﺍﻍ ﮐﻮﭼﮑﻰ ﺩﺍﺭﺩ
ﺩﺭﻳﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﻣﺎﻫﻰ ﻗﺮﻣﺰ ﭼﻪ ﺑﻰ ﻣﻌﻨﺎﺳﺖ

ﺩﻧﻴﺎ ﺑﺪﻭﻥ ﺷﺎﻋﺮ ﺩﻳﻮﺍﻧﻪ ﺩﻧﻴﺎ ﻧﻴﺴﺖ
ﺑﻰ ﺷﻌﺮ، ﺩﻧﻴﺎ ﺁﺭﻣﺎﻧﺸﻬﺮ ﻓﻼﻃﻮﻥ ﻫﺎﺳﺖ

ﻣﻦ ﺑﻰ ﺗﻮ ﭼﻮﻥ ﺩﻧﻴﺎﻯ ﺑﻰ ﺷﺎﻋﺮ ﺧﻄﺮﻧﺎﮐﻢ
ﻣﻦ ﺑﻰ ﺗﻮ ﻭﺍﻭﻳﻼﺳﺖ ﺩﻧﻴﺎ ﺑﻰ ﺗﻮ ﻭﺍﻭﻳﻼﺳﺖ

ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻭﺁﻩ ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺸﮕﻮﻳﻰ ﻫﺎ
ﺑﻴﺨﻮﺩ ﻧﻤﻴﮕﻔﺘﻨﺪ ﻓﺮﺩﺍ ﺁﺧﺮ ﺩﻧﻴﺎﺳﺖ

ﺗﻮ ﻧﻴﺴﺘﻰ ﻭ ﭘﻴﺶ ﻣﻦ ﻓﺮﻗﻰ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﮐﺮﺩ
ﮐﻪ ﺁﺧﺮ ﭘﺎﻳﻴﺰ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺍﺳﺖ ﻳﺎ ﻓﺮﺩﺍﺳﺖ

ﻳﻠﺪﺍﻯ ﺁﺩﻡ ﻫﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﻭﻝ ﺩﻯ ﻧﻴﺴﺖ
ﻫﺮﮐﺲ ﺷﺒﻰ ﺑﻰ ﻳﺎﺭ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ ﺷﺒﺶ ﻳﻠﺪﺍﺳﺖ


ﻣﻬﺪﯼ ﻓﺮﺟﯽ

شب یلدا شد و گیسوی توام یاد آمد
                        دل‌ شیدای منش‌ باز به فریاد آمد

چه كنم‌ عشق‌ تو باشد به‌ سرم‌ وای زعشق‌
                        كه‌ چنین‌ برسر من‌ گشت‌ و به میعاد آمد

شده‌ این‌ دل‌ چه‌ پُر آتش‌ ز فریبایی‌ تو
                        تو قشنگی‌ و فریبا كه‌ چنین‌ شاد آمد

تب‌ عشقت‌ نرود هیچ‌ زاین‌ تن‌ به‌ برون‌
                        كه‌ به‌ هر جای‌ كنم‌ روی‌ تو را یاد آمد

تو چنان‌ بلبل‌ مستان‌ به‌ غزلخوانی‌ و خوش
‌                        به‌ نوایت‌ بشوم‌ شاد و به‌ ارشاد آمد

تو زعطرت‌ چه‌ سری‌ ازهمه‌ گل‌های‌ بهار
                        نه‌ كه‌ من‌ هر كه‌ دراین‌ ره‌ پی‌ امداد آمد

به‌ تمنّای‌ رُخت‌ باد بهاران‌ برخاست
                        ‌به‌ هوای‌ گل‌ رویت‌ همه‌ جا باد آمد

تو بیا ناز مكن‌ غمزه‌ به‌ من‌ هم‌ مفروش
                        ‌كه‌ چنین‌ ناز و ادا كی ز پریزاد آمد

دل مردم‌ اگرم شاد شود، وه نیكوست‌
                        كه خوشی‌ نیز هر آن‌ از دل‌ آباد آمد

گر فقیران به چنین شب دلشان خوش بادا
                        چه نكو با د و جزآن یك شب بیداد آمد

به‌ هوای‌ دل‌ یاران‌ دل‌ «فاتح‌» شاد است
‌                        شب‌ یلدا و‌ خدا رای چه رخداد آمد

ولی الله فتحی

1
بلند می خوابم
            بلند می شوم
            و بلند می بافم رویای گیسوانت را
                                 كه به افسون هزار رنگ
                                       شب هایم را گره ای كور بسته اند.
فرقی نمی كند
            یلدا باشد
                یا شبی دیگر
                    وقتی گره های گیسوانت
                                    به دستان دیگری
                                                گشوده می گردد.

2
آسان می بافی
            رویای این شب بلند را
                        گیسوانت را باز كن!!
                                                هزاران یلدا
                                                            كنار هم دیدن دارد.

3
هرشب
به گیسوان بلندت می اندیشم
                        كدام شب، یلدا نیست؟؟؟

4
این روزها كه با منی
                        ای كاش
                                    تمام شب ها یلدا باشد

5
وقتی تو نیستی
            تمام شب های سال
                                    یلداست

حمید رضا سلیمانی

پرِ قصه تو شب بلند یلدا
            پرِ گریه برای قصۀ فردا
            پرِ تشویش مث ابرای سیاهی
                        پرِ تردید مث موندن تو دوراهی

اون مسافر تو نبودی همۀ غربت من بود
                        اون سفر کردۀ معصوم همۀ قسمت من بود

شب و تنهایی و بارون توی این خونۀ تاریک
                        بی تو شب گردی بی سود توی کوچه های باریک

همه چیزم شده حالا این سکوت سرد و سنگین
                        رفتی و تو قصه ها مرد اون روزای خوب و رنگین

اون مسافر تو نبودی همه غربت من بود
                        اون سفر کردۀ معصوم همه قسمت من بود

شب و تنهایی و بارون توی این خونۀ تاریک
                        بی تو شب گردی بی سود توی کوچه های باریک

همه چیزم شده حالا این سکوت سرد و سنگین
                        رفتی و تو قصه ها مرد اون روزای خوب و رنگین