وقتی که چشم حادثه بیدار می شود

هفت آسمان به دوش من آوار می شود

خواب زنانه ای ست به تعبیر گل مکوش

گل در زمین تشنۀ ما خار می شود !

برخیز تا به چشم ببینی چه دردناک

آیینه پیش روی تو دیوار می شود

دیگر به انتظار کدامین رسالتی

وقتی عصای معجزه ها مار می شود

باز این که بود گفت انالحق که هر درخت

در پاسخ انالحق وی دار می شود

وحشت نشسته به هر برگ هر کتاب

تاریخ را ببین که چه تکرار می شود

محمد علی بهمنی

چه فکر می کنی ؟

جهان چو آبگینه ی شکسته ای ست

که سرو راست هم در او شکسته می نمایدت ؟

 چنان نشسته کوه در کمین دره های این غروب تنگ

که راه ، بسته می نمایدت ؟

زمان بیکرانه را تو با شمار گام عمر ما مسنج

به پای او دمی است این درنگ درد و رنج

بسان رود که در نشیب دره سر به سنگ می زند

رونده باش

امید هیچ معجزه ای ز مرده نیست

زنده باش !

هوشنگ ابتهاج