با تـــو

خوشبخت‌ ترین

عاشق تاریخ منم

ای که آغوش پُر از زندگی‌ ات شد وطنم ...

محمد صادق زمانی

ما برای پرسیدن
             نام گلی ناشناس
                        چه سفر ها کرده ایم
                                    چه سفر ها کرده ایم

ما برای بوسیدن
            خاک سر قله ها
                        چه خطرها کرده ایم
                                    چه خطرها کرده ایم

ما برای آنکه ایران
             خانه ی خوبان شود
                        رنج دوران برده ایم
                                    رنج دوران برده ایم

ما برای آنکه ایران
             گوهری تابان شود
                        خون دل ها خورده ایم
                                    خون دل ها خورده ایم

ما برای بوییدن
            بوی گل نسترن
                        چه سفر ها کرده ایم
                                    چه سفر ها کرده ایم

ما برای نوشیدن
             شورابه های کویر
                        چه خطرها کرده ایم
                                    چه خطرها کرده ایم

ما برای خواندن این
      قصه ی عشق به خاک
                        رنج دوران برده ایم
                                    رنج دوران برده ایم

ما برای جاودانه ماندن
             این عشق پاک
                        خون دل ها خورده ایم
                                    خون دل ها خورده ایم

نادر ابراهیمی

وطنم ای شکوه پابرجا
            در دل التهاب دورانها
                        کشور روزهای دشوار
                                    زخمی سربلند بحرانها

ایستادی به جنگ رو در رو
            خنجر از پشت می زند دشمن
                        گویی از ما و در نهان بر ما
                                    وطنم پشت حیله را بشکن

رگت امروز تشنه عشق است
            دل رنجیده خون نمی خواهد
                            دل تو تا ابد برای تپش
                                    غیرعشق و جنون نمی خواهد

شرم بر من اگر حریم تو
پیش چشمان من شکسته شود
                   وای بر من اگر ببینم چشم
                            رو به رویای عشق بسته شود

از تب سرد موجهای خزر
تا خلیجی که فارس بوده و هست
                می شود با تو دل به دریا زد
                        می شود با تو دل به دنیا بست

افشین یداللهی

نام جاوید وطن ، صبح امید وطن
جلوه کن در آسمان همچو مهر جاودان

وطن ای هستی من ، شور و سرمستی من
جلوه کن در آسمان همچو مهر جاودان

بشنو سوز سخنم که همآواز تو منم
همه جان و تنم ؛  وطنم ، وطنم ، وطنم ، وطنم

بشنو سوز سخنم که نوا گر این چمنم
همه جان و تنم وطنم، وطنم، وطنم، وطنم

همه با یک نام و نشان به تفاوت هر رنگ و زبان
همه شاد و خوش و نغمه زنان ز صلابت ایران جوان
                        ز صلابت ایران جوان ز صلابت ایران جوان

بیژن ترقی

با شه ایران ز آزادی سخن گفتن خطاست 
                                             کار ایران با خداست
مذهب شاهنشه ایران ز مذهبها جداست 
                                             کار ایران با خداست

شاه مست و شیخ مست و شحنه مست و میر مست 
                                                         مملکت رفته ز دست
هر دم از دستان مستان فتنه و غوغا به پاست
                                                          کار ایران با خداست

مملکت کشتی، حوادث بحر و استبداد خس
                                              ناخدا عدل است و بس
کار پاس کشتی و کشتی‌نشینان با ناخداست
                                              کار ایران با خداست

پادشه خود را مسلمان خواند و سازد تباه
                                              خون جمعی بی‌گناه
ای مسلمانان! در اسلام این ستمها کی رواست؟
                                              کار ایران با خداست

باش تا خود سوی ری تازد ز آذربایجان
                                              حضرت ستار خان
آن که توپش قلعه کوب و خنجرش کشورگشاست
                                              کار ایران با خداست

باش تا بیرون ز رشت آید سپهدار سترگ
                                              فر دادار بزرگ
آن که گیلان ز اهتمامش رشک اقلیم بقاست
                                              کار ایران با خداست

باش تا از اصفهان صمصام حق گردد پدید
                                              نام حق گردد پدید
تا ببینیم آن که سر ز احکام حق پیچد کجاست
                                              کار ایران با خداست

خاک ایران، بوم و برزن از تمدن خورد آب
                                              جز خراسان خراب
هرچه هست از قامت ناساز بی‌اندام ماست
                                              کار ایران با خداست

محمدتقی بهار

مرغ سحر ناله سر کن     داغ مرا تازه ‌تر کن

             ز آه شرر بار این قفس را برشکن و زیر و زبر کن

بلبل پربسته ! ز کنج قفس درآ   نغمهٔ آزادی نوع بشر سرا

            وز نفسی عرصهٔ این خاک توده را پر شرر کن

ظلم ظالم، جور صیاد   آشیانم داده بر باد

                        ای خدا ! ای فلک ! ای طبیعت!  شام تاریک ما را سحر کن

نوبهار است ، گل به بار است

ابر چشمم ژاله‌ بار است

این قفس چون دلم تنگ و تار است

شعله فکن در قفس ، ای آه آتشین !   دست طبیعت ! گل عمر مرا مچین

          جانب عاشق ، نگه ای تازه گل ! از این بیشتر کن

               مرغ بیدل ! شرح هجران مختصر ، مختصر ، مختصر کن

عمر حقیقت به سر شد   عهد و وفا پی‌سپر شد

            نالهٔ عاشق ، ناز معشوق هر دو دروغ و بی‌اثر شد

راستی و مهر و محبت فسانه شد   قول و شرافت همگی از میانه شد

            از پی دزدی وطن و دین بهانه شد دیده تر شد

ظلم مالک ، جور ارباب   زارع از غم گشته بی‌تاب

            ساغر اغنیا پر می ناب جام ما پر ز خون جگر شد

ای دل تنگ ! ناله سر کن

از قویدستان حذر کن

از مساوات صرف نظر کن

ساقی گلچهره ! بده آب آتشین   پردهٔ دلکش بزن، ای یار دلنشین!

                        ناله برآر از قفس، ای بلبل حزین  ! کز غم تو ، سینهٔ من پرشرر شد

کز غم تو سینهٔ من پرشرر ، پرشرر ، پرشرر شد

محمدتقی بهار