این بوی غربت است ، که می آید
                        بوی برادران غریبم ؛ شاید
                                    بوی غریب پیرهنی پاره در باد

نه !
این بوی زخم گرگ نباید باشد
من بوی بی پناهی را از دور می شناسم

بوی پلنگ زخمی را در متن مه گرفته ی جنگل
بوی طنین شیهه ی اسبان را در صخره های ساکت کوهستان
            بوی کتان سوخته را در مشام ماه ، بوی پر کبود کبوتر را در چاه

این باد بی قراری وقتی که می وزد
دلهای سر نهاده ی ما
            بوی بهانه های قدیمی می گیرد

و زخمهای کهنه ی ما باز
                در انتظار حادثه ای تازه
                                    خمیازه می کشند

                                                       انگار بوی رفتن می آید
  

قیصر امین پور