ما چون دو دریچه ، رو به روی هم 

                                    آگاه ز هر بگو مگوی هم

هر روز سلام و پرسش و خنده 

                         هر روز قرار روز آینده
 
عمر آینه ی بهشت ، اما ... آه 

                        بیش از شب و روز تیره و دی کوتاه

 کنون دل من شکسته و خسته ست 

                         زیرا یکی از دریچه ها بسته ست
 
نه مهر فسون ، نه ماه جادو کرد 

                        نفرین به سفر ، که هر چه کرد او کرد

مهدی اخوان ثالث