گریه کار کمی ست
برای
توصیف رفتنت ...
دارم به
رفتار پرشکوهی
شبیه مرگ
فکر می کنم ...
کامران رسول زاده
جایی برای شعر ...
شعری برای تـــو ...
برای قدم زدن با تو هر از گاهی از خودم بیرون می‌زنم روحم هنوز به خانه برنگشته ...
 تو می توانستی تاج سرم باشی که انگار من پادشاه عاشقان جهانم و تو ملکه ی رشک برانگیزِ شعرها ...
حالا هر دو آدم هایی معمولی هستیم ... کامران رسول زاده | "فکر کنم باران دیشب مرا شسته ، امروز «تو» ام"
 از تمام قطارهای جهان جا می مانم من انگار ...
برای همین به این ایستگاه متروک آمده ام که
تکرار کنم گریه های پشتِ رفتنت را ...
|
 جهان را به عـشـق کسی آفریده اند چون من که آفریده ام از عشق جهـــانی بـــرای تـــــو . . . حسین پناهی |
