کسی غیر از تو نمونده اگه حتی دیگه نیستی
همه جا بوی تو جاری خودت اما دیگه نیستی
نیستی اما مونده اسمت توی غربت شبونه
میون رنگین کمون خاطرات عاشقونه

آخرین ستاره بودی تو شب دلواپسی هام
خواستنت پناه من بود تو غروب بی کسی هام
لحظه هر لحظه پس از تو شب و گریه در کمینه
تو دیگه بر نمی گردی آخر قصه همینه

می شکنم بی تو و نیستی
به سراغم نمی آیی که ببینی
بی تو می میرم و نیستی
تو کجایی تو کجایی که ببینی

شب بی عاطفه برگشت ، شب بعد از رفتن تو
شب از نیاز من پر ، شب خالی از تن تو
با تو گل بود و ترانه ،با تو بوسه بود و پرواز
گل و بوسه بی تو گم شد بی تو پژمرده شد آواز

آخرین ستاره بودی تو شب دلواپسی هام
خواستنت پناه من بود تو غروب بی کسی هام
لحظه هر لحظه پس از تو شب و گریه در کمینه
تو دیگه بر نمی گردی آخر قصه همینه

می شکنم بی تو و نیستی
به سراغم نمی آیی که ببینی
بی تو می میرم و نیستی
تو کجایی تو کجایی که ببینی

ایرج جنتی عطایی

 به تو عادت کرده بودم ای به من نزدیک تر از من
ای حضورم از تو تازه ، ای نگاهم از تو روشن

به تو عادت کرده بودم مثل گلبرگی به شبنم
مثل عاشقی به غربت مثل مجروحی به مرهم

لحظه در لحظه عذابه لحظه های منِ بی تو
تجربه کردنه مرگه زندگی کردن بی تو

من که در گریزم از من به تو عادت کرده بودم
از سکوت و گریه ی شب به تو هجرت کرده بودم

با گل و سنگ و ستاره از تو صحبت کرده بودم
خلوت خاطره هامو با تو قسمت کرده بودم

خونه لبریز سکوته ، خونه از خاطره خالی
من پر از میل زوالم ، عشقِ من تو در چه حالی ؟

ایرج جنتی عطایی

باید از عطر اقاقی ، تو رو آغاز کنم !
            با صدای خیس بارون ، تو رو آواز کنم !
                        از تماشای قناری ، به تو پرواز کنم !

به تو می رسم من از این شب نیلوفری !
            به تو می رسم من از این راه خاکستری !
                        به تو که خاطره هامو به همیشه می بری !

به تو پل می زنم از ترانه هامو
            از همه شبانه هامو
                        می رسم به تو دوباره !
بوی عطر تو می دن ترانه هامو
            پرِ اِسمت می شن عاشقانه هامو
                        از گل و شعر و ستاره ،
                                    می رسم به تو دوباره !
                                                نیستی اما یادت اینجاس !
                                                                        وقت گل کردن رویاس !

ایرج جنتی عطایی

اگه یخ باد ستمگر پی قتل عام برگه
اگه این باغ برهنه باغ تاراج تگرگه

اگه بی پناهی گل رنگ بی پناهی ماست
دستتو بذار تو دستم وقت پیوند درختاست

رو تن سخت درختا بنویس و دوباره بنویس
که شکست یک شقایق مرگ باغ ، مرگ بهار نیست

ایرج جنتی عطایی